نقشه جدید ویتالیک بوترین برای بهبود امنیت لایه دوم و بازنگری در مدل تامین مالی

ویتالیک بوترین، یکی از بنیان‌گذاران اتریوم، یک برنامه جدید برای ارتقاء امنیت و نهایی‌سازی راهکارهای لایه دو (L2) معرفی کرده است.

پیشنهاد او شامل یک سیستم چندگانه و منعطف از اثبات‌هاست که هدف آن، حمایت از مقیاس‌پذیری اتریوم در عین حفظ اصول اساسی آن، یعنی تمرکززدایی و کاهش نیاز به اعتماد است.

برنامه جدید لایه دو اتریوم

در مرکز این چارچوب فنی، مدل «۲ از ۳» قرار دارد. در این مدل، از سه نوع متفاوت اثبات استفاده می‌شود: اثبات خوش‌بینانه (Optimistic)، اثبات دانش صفر (ZK) و محیط اجرای مورد اعتماد (TEE).

یک تراکنش زمانی به عنوان نهایی در نظر گرفته می‌شود که دو مورد از این سه سیستم به توافق برسند. این روش، ریسک ناشی از اتکا به یک نوع اثبات خاص را کاهش می‌دهد و تعادل عملی میان سرعت، استحکام و تمرکززدایی ایجاد می‌کند.

بوترین بر اهمیت تنوع در روش‌های اثبات تأکید کرده‌است، به‌ویژه در زمان‌هایی که سیستم‌های دانش صفر در حال پیشرفت هستند. او هشدار داده است که اشتراک کد میان رول‌آپ‌های ZK ممکن است منجر به بروز مشکلاتی در کل سیستم شود و ریسک سیستمی ایجاد کند.

وی دای، یکی از شرکای تحقیقاتی شبکه 1kx، در این باره توضیح داد:

این مدل باعث می‌شود تا نهایی‌سازی تراکنش‌ها به سرعت اثبات ZK برسد (فعلاً کمتر از یک ساعت) و در عین حال از بروز باگ‌های احتمالی در سیستم ZK جلوگیری کند.

علاوه بر این، نقشه راه بوترین ویژگی‌های لازم برای آنچه او «رول‌آپ‌های مرحله دوم» می‌نامد را نیز مشخص کرده است. این رول‌آپ‌های نسل جدید، تأییدهای تقریباً فوری، نهایی‌سازی بالا و مقاومت قوی در برابر شکست حتی در محیط‌های نیمه‌اعتماد را فراهم خواهند کرد.

نکته مهم این است که این رول‌آپ‌ها همچنان به قانون تأخیر ۳۰ روزه در به‌روزرسانی شبکه پایبند خواهند بود؛ قانونی که برای حفظ ثبات شبکه در زمان تغییرات طراحی شده است.

بوترین خواستار تغییر رویکرد به تأمین مالی پروژه‌های متن‌باز است

بوترین علاوه بر مباحث فنی، در تلاش است تا رویکرد فرهنگی در نحوه تأمین مالی پروژه‌های حوزه کریپتو را تغییر دهد.

او در پستی مستقل در وبلاگ خود پیشنهاد کرده که تمرکز از «تأمین مالی کالاهای عمومی» به سمت «تأمین مالی پروژه‌های متن‌باز» جابجا شود.

نگرانی او این است که اصطلاح «کالای عمومی» به تدریج بار سیاسی و اجتماعی به خود می‌گیرد و اغلب به‌گونه‌ای به کار می‌رود که ظاهر را بر تأثیر واقعی ترجیح می‌دهد.

بوترین نوشت:

بخشی از علت آسیب‌پذیری اصطلاح کالای عمومی در برابر سوء‌استفاده‌های اجتماعی، به دلیل انعطاف‌پذیری بالای تعریف آن است.

او توضیح داد که در تأمین مالی کالاهای عمومی، سوگیری نسبت به گزینه‌هایی که بیشتر مورد پسند جامعه هستند، وجود دارد. به همین دلیل، گاهی افرادی که کار واقعی انجام می‌دهند در سایه کسانی که فقط در بازی‌های اجتماعی موفق‌اند، نادیده گرفته می‌شوند.

در مقابل، تأمین مالی متن‌باز بر شفافیت، همکاری و توسعه ابزارهایی که واقعاً به نفع کل اکوسیستم هستند، تمرکز دارد.

بوترین معتقد است که هدف نمی‌تواند صرفاً حمایت کورکورانه از هر پروژه متن‌باز باشد، بلکه باید از پروژه‌هایی حمایت کرد که بیشتر ارزش را برای بشریت تولید می‌کنند.

این دیدگاه با نگرش کلان او به ایجاد زیرساخت بلاک‌چینی پایدار و مبتنی بر جامعه همخوانی دارد.

در کل، پیشنهادهای بوترین می‌توانند هم جهت‌گیری فنی اتریوم در زمینه مقیاس‌پذیری را بازتعریف کنند و هم مبانی فلسفی استراتژی‌های تأمین مالی آن را دگرگون سازند؛ و در نهایت، تعهد بلندمدت این شبکه به تمرکززدایی، امنیت و منافع عمومی را تقویت کنند.