ضرورت اثبات پروتکل‌ها به عنوان پایدارترین پول ارزی هنگام کاهش 99٪ نقدینگی توکن

میانگین نقدینگی توکن‌های پایدار از 1.8 میلیون دلار در سال 2021 به تازه 5500 دلار در مارس 2025 کاهش یافته است، یعنی 99.7٪، که به پروتکل‌ها اجبار می‌دهد دلایل معقول برای نگهداشتن سرمایه‌گذاران ارائه دهند.

بنا به یک گزارش اخیر توسط شرکت مطالعاتی Decentralised، این کاهش نشان می‌دهد که انتشار توکن‌ها در حال افزایش است که هم اکنون بیش از 40 میلیون دارایی را فرا گرفته است وجود سرمایه موجود را به دلیل عدم افزایش مطابقتی در تقاضا یا حفظ کاربران کم می‌کند.

این گزارش این روند را به عنوان شواهدی از پویایی صفری در تخصیص سرمایه کریپتو می‌برد، جایی که ورود توکن‌های جدید می‌تواند گسترش استخرهای سرمایه را پیش از افزایش مایعات، جوامع ضعیف و تحقق کمینه رساند.

بدون منابع درآمدی دائمی، علاقه کاربران اغلب پس از دامنه‌های کوتاه مدت مانند ایرپراپز منقلب می‌شود. بدون ساختارهای اقتصادی پایدار، توجه به جایی تبدیل شده است که اسمیت می‌شود تا دارایی نباشد.

فشیدگی در مایعیت

گزارش از نقدینگی توکن‌های پایدار به عنوان نماینده‌ای از دسترسی به سرمایه استفاده کرد. این برجسته کرد که ایستایی جریانات سرمایه جدید در مواجهه با افزایش تعداد توکن‌ها به زیر سرمایه‌گذاری کریپتوهای زیادی باقی گذاشته است.

با کمترین منابع در هر توکن، رهنمودهای سنتی دوران ۲۰۲۱ – اجرای یک جامعه از طریق سرو رایانه‌های اسکورد و کمپین‌های ایردراپ – دیگر باعث تولید درازمدت نمی‌شود.

به نظر گزارش، پروژه‌ها باید اکنون تطابق محصول-بازار و تقاضای پایدار را از طریق تولید درآمد نشان دهند.

درآمد به عنوان یک معیار مالی و به عنوان یک مکانیزم برای ارائه پیام اهمیت و کاربرد اقتصادی عمل می‌کند. پروتکل‌هایی که جریانات نقدینگی تولید و نگه داری کنند، در موقعیت بهتری برای توجیه ارزش‌گذاری توکن، استقلال حکومت راه‌انداز و حفظ مشارکت کاربر هستند.

گزارش بین پلتفرم‌های پخته مانند اتریوم (ETH) که روی ژرفای بوم و احساسات داخلی روابط معتمد است و پروتکل‌های جدید حداقل باید جای خود را از طریق عملکرد مداوم و عملیات شفاف کسب کنند.

نیازها و راهبردهای متنوع سرمایه‌گذاری

گزارش چهار مرحله رشد برای پروژه‌های کریپتو را ارائه داد: کاوندگان، پیاده‌روان، تایتان‌ها و فصلی‌ها. هر گروه نماینده‌ای جداگانه از تشکیل سرمایه، تحمل ریسک و توزیع ارزش است.

کاوندگان پروتکل‌های اولیه هستند که با حکومت متمرکز و درآمد پررنگ وابسته به انگیزه فعالیت می‌کنند. در حالی که برخی از آن‌ها، مانند سینثتیکس و بالنسر، افزایش‌های کوتاه‌مدتی در استفاده نشان می‌دهند، هدف اصلی آن‌ها بقای است نه سوددهی.

پیاده‌روان با درآمد سالیانه بین 10 تا 50 میلیون دلار، شروع به گذار از رشد بر پایه انتشارات به حفاظت کاربر و حکومت اکوسیستم می‌کنند. این پروژه‌ها باید تصمیمات استراتژیکی درباره رشد در مقابل توزیع را طی کنند در حالی که به حرکت حفظ سرعت می‌پردازند.

تایتان‌ها – مانند آوه، یونیسواپ و هایپرلیکوئید – درآمدی ثابت تولید می‌کنند، ساختارهای حکومتی غیرمتمرکز دارند و با اثرات شبکه قوی عمل می‌کنند. تمرکز آن‌ها بر روی امر حکومت با توجه به تنوع نیست. به دلیل خزانه‌های استقرار یافته و انضباط عملیاتی، این‌ها می‌توانند خرید توکن یا برنامه‌های بازگشت ارزشی دیگری را انجام دهند.

فصلی‌ها، برعکس، پدیده‌های کوتاه‌مدتی هستند که توسط دوره‌های هیجانی و گشت‌پیمانه اجتماعی رانده می‌شوند. پروژه‌هایی مانند فرند‌تک و پامپفان دوره‌های کوتاهی از فعالیت بالا را تجربه می‌کنند اما با مشکل نگهداری علاقه کاربر یا ثبات درآمدی در طی مدت طولانی مبارزه می‌کنند.

علاوه بر این که برخی از آن‌ها ممکن است تغییر کنند، اکثریتی به عنوان بازی‌های حدس زده بدون اهمیت پایدار در زیرساخت‌های دائمی باقی می‌مانند.

مدل‌های توزیع درآمد

در مقایسه با بازارهای سهام عمومی، گزارش نشان داد که شرکت‌های جوان عمدتاً سود‌ها را مجدداً سرمایه گذاری می‌کنند در حالی که شرکت‌های پخته سرمایه را از طریق تقسیم پیامها یا خرید بر می‌گردانند.

در کریپتو، این تمایز به همان اندازه با رشد پروتکل مرتبط است. تایتان‌ها موقعیت مناسبی برای اجرای خرید توکن‌ها یا توزیع‌های ساختاری دارند، در حالی که کاوندگان و پیاده‌روان باید تأکید بر بازسازی عملیاتی تا زمانی که اساس‌های عملکرد دست‌یافته شده باشد.

به گزارش، خرید توکن‌ها ابزار توزیعی چابکی است که برای پروژه‌هایی با درآمد نوسانی یا الگوهای تقاضای فصلی مناسب است.

با این حال، گزارش هشدار داد که خرید بدون اجرایی برجسته می‌تواند طرفداران کوتاه مدت را بر فن‌آورانهای دیرینه تر ترجیح دهد. برنامه‌های توزیع مؤثر بازخورد خزانه قوی، انضباط ارزشیابی و اجرا شفاف نیاز دارند. بدون این موارد، توزیع می‌تواند اعتماد را خراب کند و سرمایه را به غلط جابجا کند.

این روند با شیب‌های عمیق برای بازارهای سنتی همخوانی دارد. در سال 2024، خرید‌های برگشتی تقریباً 60٪ از توزیع سود شرکتی را شامل می‌شود و دستمزد تفویض را پیشی می‌گیرد.

این رویکرد به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا باز گردانی سرمایه را بر اساس شرایط بازار تنظیم کنند، اما ریسک‌های حکومتی باقی می‌مانند اگر انگیزه‌ای که تصمیمات خرید برگشتی را رهبری می‌کند، نادرست باشد.

روابط سرمایه‌گذار حیاتی است

گزارش روابط سرمایه‌گذار (IR) را به عنوان یک عملکرد حیاتی اما کمتر توسعه یافته در پروژه‌های کریپتو تشخیص داد. با وجود ادعاهای علنی درباره شفافیت، اکثر تیم‌ها به صورت انتخابی اطلاعات مالی انتشار می‌دهند.

برای ایجاد اعتماد بنیادی با دارایندگان توکن و شرکت‌های موسساتی، نیاز به یک رویکرد بیشتر به شیوه عملی، از جمله گزارش‌دهی فصلی، داشبوردهای زنده و افشایی واضح توزیع توکن وجود دارد.

پروژه‌های برجسته به دستورات پیشرفته‌ای شروع به این استانداردها می‌کنند. برنامه “خرید و توزیع” آوه که با حاشیه 95 میلیون دلاری تایید شده، هر هفته 1 میلیون دلار را برای خرید ساختاری تخصیص می‌دهد.

هایپرلیکوئید 54٪ درآمد خود را به خرید توکن‌ها اختصاص داده‌است و 46٪ را به محرک‌های LP انتقال می‌دهد، فقط با استفاده از درآمد بدون سرمایه گذاری بیرونی. جوپیتر، از مکانیسم ناموکد ظرفیت کنان‌قدم را معرفی کرد تا با مدیریت 9.7 میلیون دلار JUP برای توزیع‌های آینده تنها پس از رسیدن به پایداری مالی مدیریت کند.

این مثال‌ها نشان می‌دهند که تخصیص مسئولانه سرمایه بر تایمین، حاکمیت و ارتباطات و نه فقط شرایط بازار بستگی دارد. تا زمانی که نقدینگی توکن در هر دارایی ادامه دارد، فشار بر توانمندی پروژه‌ها برای اثبات پایا، از طریق جریان نقدینگی و شفافیت احتمالاً شدت پیدا خواهد کرد.