معاملات سازندگان بازار به آرامی پروژه‌های رمزارز را از بین می‌برند

انتخاب بازارساز مناسب می‌تواند برای یک پروژه رمزارز، به عنوان سکوی پرتاب عمل کند و درهای مبادلات بزرگ را باز کند و در ارائه نقدینگی ارزشمند برای تضمین قابل معامله بودن یک توکن کمک کند. اما هنگامی که انگیزه‌های نادرستی در قرارداد گنجانده شده باشد، آن بازارساز می‌تواند به یک عامل تخریبی تبدیل شود.

یکی از پیشنهادات پرطرفدار و سوءتفاهم‌آمیز در دنیای بازارسازی، «مدل گزینه وام» است. این مدل زمانی است که یک پروژه توکن‌هایی را به بازارساز قرض می‌دهد و او آنها را برای ایجاد نقدینگی، بهبود ثبات قیمت و کمک به فهرست شدن در یک مبادله رمزارز استفاده می‌کند. در واقع، این مدل برای بسیاری از پروژه‌های نوپا به یک حکم مرگ تبدیل شده است.

در پس‌صحنه، تعدادی از بازارسازان از ساختار وام توکن‌های بحث‌برانگیز برای غنی شدن خود به هزینه پروژه‌هایی که قرار بوده از آنها حمایت کنند استفاده می‌کنند. این توافقات، که معمولاً به عنوان ریسک کم و پاداش بالا معرفی می‌شوند، می‌توانند قیمت توکن‌ها را به شدت کاهش داده و تیم‌های نوپای رمزارز را در وضعیت بحرانی قرار دهند.

آریل گیونر، بنیان‌گذار Givner Law، به Cointelegraph گفت: «نحوه عملکرد این است که بازارسازان به سادگی توکن‌هایی از یک پروژه را با قیمت معین قرض می‌گیرند. در مقابل این توکن‌ها، وعده می‌دهند که آنها را در مبادلات بزرگ قرار دهند. اگر نتوانند، پس از یک سال، آنها را با قیمت بالاتر برمی‌گردانند». مشکلات زمانی شروع می‌شود که بازارسازان توکن‌های قرضی را به فروش می‌رسانند. این فروش اولیه باعث کاهش شدید قیمت می‌شود. پس از کاهش قیمت، آنها توکن‌ها را با قیمت پایین‌تر خریداری می‌کنند در حالی که سود را برای خود حفظ می‌کنند.

راهنمای بازارساز

شرکت‌هایی مانند DWF Labs و Wintermute از معروف‌ترین بازارسازان در صنعت هستند. پیشنهادات و قراردادهای قبلی که توسط Cointelegraph بررسی شده، نشان‌دهنده این است که این دو شرکت مدل‌های گزینه وام را به عنوان بخشی از خدمات خود معرفی کرده‌اند، هرچند پیشنهادات Wintermute تحت عنوان «خدمات تأمین نقدینگی» نام‌گذاری شده‌اند.

DWF Labs به Cointelegraph گفت که بر اساس فروش دارایی‌های قرضی برای تأمین موقعیت‌ها وابسته نیست و ترازنامه‌اش به‌طور کافی از عملیاتش در مبادلات بدون متکی شدن بر ریسک تصفیه حمایت می‌کند.

اندری گراچف، شریک مدیر DWF Labs، در پاسخ کتبی به پرسش Cointelegraph گفت: «فروش توکن‌های قرضی در ابتدا می‌تواند نقدینگی یک پروژه را آسیب بزند؛ به‌خصوص برای توکن‌های کوچک و میان‌مقیاس؛ و ما در کسب‌وکار ضعیف‌کردن اکوسیستم‌هایی که در آن سرمایه‌گذاری می‌کنیم نیستیم.»

چه اتفاقی پس از دریافت توکن‌ها توسط بازارساز می‌افتد؟

جله باث، بنیان‌گذار بازارساز Enflux، به Cointelegraph گفت که مدل گزینه وام منحصر به بازارسازان معروفی مانند DWF و Wintermute نیست و سایرین نیز این نوع «قراردادهای شکارچی» را ارائه می‌دهند.

باث افزود: «من این را آربیتراژ اطلاعات می‌نامم؛ جایی که بازارساز بسیار روشن معایب و مزایای توافقات را می‌فهمد اما می‌تواند آن را به گونه‌ای بیان کند که به نفعش باشد. آن‌ها می‌گویند، ‘این یک بازارساز رایگان است؛ شما به عنوان پروژه نیازی به تأمین سرمایه ندارید؛ ما سرمایه و خدمات بازارسازی را فراهم می‌کنیم’.

نتیجه‌گیری

در حالی که مدل گزینه وام می‌تواند به پروژه‌های بزرگ تر کمک کند، ساختار نامناسب آن به راحتی می‌تواند به تعاملی شکارچیانه تبدیل شود. برخی پیشنهاد می‌دهند که به سوی «مدل حق‌الزحمه» حرکت کنیم که در آن یک پروژه به صورت ماهیانه مبلغ ثابتی را به بازارساز پرداخت می‌کند تا خدمات معین و شفافی دریافت کند، به‌جای اینکه توکن‌ها را از قبل واگذار کند.

نکات نهایی

صنعت به خطرات مرتبط با مدل‌های گزینه وام آگاه‌تر می‌شود؛ به‌خصوص که افت ناگهانی توکن‌ها به طور فزاینده‌ای هشدارهای جدی ایجاد می‌کند. با افزایش شفافیت و پاسخگویی، مدل گزینه وام همچنان یکی از نادرست‌ترین و سو استفاده‌شده‌ترین توافقات در دنیای رمزارزها خواهد بود.

مطالب مرتبط

کدامین بازارساز واقعاً از رونق رمزارز ثروتمند شده‌اند؟

منبع

Cointelegraph

اخبار داغ

مسئله دیبانکی رمزارزها با وجود مقررات جدید ادامه دارد

### عناوین
– راهنمای بازارساز
– چه اتفاقی پس از دریافت توکن‌ها توسط بازارساز می‌افتد؟
– نتیجه‌گیری
– نکات نهایی
– مطالب مرتبط
– منبع
– اخبار داغ

### نکته های برجسته
– “مدل گزینه وام” می‌تواند به یک حکم مرگ برای پروژه‌های نوپا تبدیل شود.
– بازارسازان می‌توانند توکن‌های قرضی را به فروش برسانند و قیمت‌ها را بشکنند.
– مدل حق‌الزحمه می‌تواند خطرات را کاهش دهد و منافع درازمدت را تضمین کند.